It wird time for another story!

Hey Allemaal!! :)
Nou... mijn goede gedrag van het verhaaltjes schrijven heb ik niet vol gehouden helaas, maar het is nog steeds binnen een maand. Een maand waarin veel is gebeurd! Het laatste verslag schreef ik op 22 juli, toen zat ik er net 10 daagjes. Nu al weer anderhalve maand! De tijd gaat snel... Of zoals ze wel zeggen, time flies when your having fun!
Maar goed.. even mijn boekje erbij pakken waarin ik probeer op te schrijven wat ik elke dag heb gedaan, maar dat gaat helaas ook niet zo goed! Gister een uur bezig geweest om het bij te werken vanaf 27 juli:$. Maar goed, het is helemaal op orde!
Tis nu al weer de volgende dag... dinsdag, a little time too short gisteren! Maar goed... wat is er allemaal gebeurd de afgelopen maand?
Werk: Die maandag en de woensdag heb ik PMS training gehad, dit is een sessie van 8 uur lang waar je ''alles'' leert over het systeem waar we mee werken. Hoe moet je in en uit checken, hoe moet je een reservering maken en het hele riedeltje zo door! Deze training was echt best handig, je leert toch wel de basis dingen om het begin in de receptie door te komen. Helaas kon ik deze training pas een week later toepassen, want ik was nog 2 dagen vrij. Dan sta je een keer bij de F&B, hier heb ik gewerkt van 7 tot 3. Echt heel hard werken is dit, ik kon dan nog niet zo heel erg veel doen omdat ik niets weet daarvan. Maar de meeste mensen die draaien gewoon shifts van 12 uur... echt niet normaal! Met maar 1 dag vrij in de week, blijkbaar is dat de normaalste zaak van de wereld. Ik mocht dus bij de entree staan en de mensen begroeten en hun kamernummer opnemen of ze wel of geen ontbijt bij in hun pakket hadden zitten. Wel een leuk werkje, en daarna mocht ik glazen gaan poleren en daarna hadden ze een lunch voor 500 man. Dus ik mocht weer bij de entree staan en weer de mensen begroeten. Ook moest ik die week een paar keer concierge staan, aangezien ik niet met de koffers mocht sjouwen, ik nog niet alles over London weet, was mijn taak om voor de receptie te gaan staan en de mensen te verwelkomen en als ze even moesten wachten tot dat er een receptioniste vrij was een praatje met ze maken. Wat jammer was dat ik dit net moest doen op de dagen die het rustigste waren... staan, wachten en nog eens staan. Maar zo leer je wel alle departements kennen en ook veel collega's. In de weken daarna heb ik bijna elke keer receptie gestaan, met uitzondering van 2x concierge en 2x switchboard, zoals vandaag en wat ik eigenlijk toch ook best leuk begin te vinden. Zo zie je maar dat you can overwin the not like things. De Olympische Spelen die zijn ook begonnen net nadat ik het laatste verhaaltje had geschreven. Heel erg druk zou je het dan verwachten in het hotel, that falls dirty against. Adidas had het halve hotel afgehuurd. De hockeybond van verschillende landen zaten er en ook de worstelbond. Al deze gasten verblijven er 3 weken of anderhalve week. Dus dan heb je op bepaalde dagen heel veel checkins en heel veel checkouts, en de andere dagen is het zo rustig als het maar kan. Ook niet erg om lekker te wennen aan alles. Wat wel speciaal was dat er heel veel Nederlandse gasten er waren, en dan lezen ze je naam bordje en dan beginnen ze meteen Nederlands tegen je te praten. Ze kennen je dus elke keer dat ze ook langs lopen, goedemorgen Hanneke hoe gaat het ermee. Wat dan weer een beetje minder was, is dat er iemand tijdens de Spelen in een knal oranje shirt bij jou komt. Je verwacht dat die Nederlander is, dus je begroet hem vriendelijk: Goedemorgen. En dan staat hij je stom aan te kijken, blijkt hij gewoon een Engelsman te zijn... dat is toch wel een tegenvaller hoor!!:) Voor de rest niet heel veel bijzonders meegemaakt tijdens het werken. Elke dag gaat alles een beetje sneller, je krijgt meer zelfvertrouwen en de collega's helpen je ontzettend goed! Nu in de tussen week tijdens de Spelen, is het echt knettjertje druk. Alle business gasten komen voor een nachtje dus dat loopt als een tierelier! Maar straks, over 8 daagjes... komt er weer een heel spektakel op ons af! Het paralympisch commite heeft het hele hotel afgehuurd, wij zijn dan ook het officiële Paralympisch Hotel. Super gaaf, maar ik weet niet wat ik moet verwachten. Overal zie je de Olympische tekens, de mascottes en natuurlijk de roze signs om alles aan te geven. Nou... dat was het wel zo'n beetje over het werk.
Op naar de vrije tijd: Met de vrije tijd hier in London weet je wel raad mee! So much to see, so little time! Op 26 juli ging de Olympische vlam langs mijn hotel heen, precies voordat ik moest werken, daar moet ik bij zijn dacht ik. Heel speciaal om dat te zien, echt zo veel mensen lang de weg, net of ze niks beters te doen hebben. Eerst een hele optocht en toen kwam de vlammendrager, voor de St.Pauls Kathedraal was de overname en toen ging het weer verder. Binnen 5 minuutjes was alles ook weer achter de rug, en ik had nog veel tijd over. Dus dan ga je maar even verder op staan wachten en dan zie je hem nog een keer langs komen! Wat ook best fijn is dat Richelle, mijn huis genootje vaak vrij heeft wanneer ik ook vrij heb. Dus dan gaan we even London in om dingen te bezichtigen. De Tower Bridge hebben we gezien en daarna hebben we ergens op Oxford Street gegeten, en daarna de opening van de Spelen gekeken. Toen het vuurwerk er was, snel even naar buiten gegaan en we konden heel iets zien over de topjes van de daken. De zaterdag erna was al direct de wegwedstrijd van de mannen... toen was ik ook vrij en die het is gratis om erheen te gaan. Ik met mijn goede gedrag een anderhalf uurtje voor het einde van de wedstrijd weggegaan met de gedachte dat ik nog wel wat kon zien. Nou... inmiddels was het publiek al wel 10 rijen dik, en elke keer als er een fietser langs ging alle armen de lucht in om ook maar een glimp op te vangen met je fototoestel... Niks gezien, maar de sfeer alleen was al super mooi!
Ook op de tv veel van de Spelen gezien, je moet er toch wel iets van mee krijgen nu je hier in London zit en geen kaartjes tot je beschikking hebt. Alles is zo snel uitverkocht... en ook belachelijk duur! Ik dacht dan ga ik naar een Paralympische wedstrijd toe, daar zullen vast wel kaartjes voor beschikbaar zijn. Maar die gaan nog sneller over de toonbank dan warme broodjes. Er zijn daar al 5.2 miljoen kaartjes voor verkocht, belachelijk veel! Hopelijk ligt er nog een kaartje voor mij op de loer! Zo gaat elke dag voorbij, werken, eten, spelen kijken, slapen. En dan heb je weer een vrije dag. Dan ga je maar boodschappen doen, we hebben besloten dat iedereen voor zichzelf boodschappen doet. Dan weet je wat je in huis hebt en dan kun je ook kopen wat je zelf lekker vind. Dit gaat mij goed af, alle koopjes gooi je in het mandje en dan ben je voor 12 pond klaar en heb je de hele koelkast weer vol liggen. Ook zijn Richelle en ik nog naar Covent Garden geweest, dit is een gedeelte van London waar je heel veel gezellige cafetjes en winkeltjes hebt. En het staat ook bekend om de vele marktjes die er zijn en het straat theater. Verder zijn we nog naar de film geweest, Batman Dark Night Rises. Het begin heb ik niet helemaal meegekregen, gaap gaap, maar het was uiteindelijk een super mooie film.
Op het werk had ik op 9 augustus een vroege shift aangevraagd, uiteindelijk moesten we naar de Induction toe. Hier leer je over de andere Grange Hotels, ze bouwen gewoon 1 hotel per jaar en over 2 jaar komt er een nieuw hotel dicht bij Heathrow vliegveld met meer dan 1000 kamers. Optimistisch zou je denken, maar alle hotels draaien zo goed. Wij hebben een gemiddeld bezettingspercentage van ongeveer 98%, dat is hoog. Maar dit terzijde, door die induction betekende het dat ik om half 3 in huis was en dus nog heel erg op tijd voor het Holland Heineken House. Richelle die was ook zo een keer thuis en daar gingen we. In ons oranje pakje de metro in en naarmate we dichter bij ons doel kwamen, kleurde heel London oranje. Het House lag dicht bij Alexandria Palace, dit is in het noorden van London. Op toch best een hoge hoogte waardoor je een heel mooi overzicht had over de hele stad. Nadat we door de strenge security waren gekomen gingen we naar het eettentje. Een bakje patat en een broodje kroket gingen er wel heel gemakkelijk in. Er waren ook een paar winkeltjes, en voor een goedkope prijs een Heineken shirt gekocht, zo'n een met een rugnummer, vanaf nu ben ik bankzitter #506285. Daarna zijn we op de tribune gaan zitten en hebben we met z'n allen naar de bronze medaille wedstrijd van beachvolleybal gekeken en daarna naar hockey. Wat je toch een grote familie dan met elkaar bent. Rond half 10 gingen we naar de grote zaal toe die nog helemaal leeg was en konden we dus mooi vooraan gaan staan. Toen begon het spektakel. Guus Meeuwis, daarna de huldiging met de bronzen dressuur ploeg, waarna Edward Gal ging crowdsurfen en bij ons begon. Hopelijk heeft hij het kneepje in zijn bil wel gevoeld;). Daarna ging Armin van Buren helemaal uit zijn dak als een goede afsluiter op een geweldige avond. De volgende dag waren Richelle en ik allebei vrij en hebben we een route van de mascottes gewandeld. Er staan allemaal van zulke poppetjes door London en met 6 routes kun je ze allemaal bekijken. Best wel grappig om te zien. Daarna begon het gewone werken weer en 5 early shifts achter elkaar, dat breekt je ook wel op. Dus als je dan weer een vrije dag hebt, dan ben je als nog om 5 uur klaar wakker. Deze week had ik 3 dagen vrij, dat komt omdat ik vorige week 6 dagen heb gewerkt. Dan krijg ik nu een vrije betaalde dag, wel lekker.. Vrijdags, weer een toeval, was Richelle ook vrij. Hebben we eerst boodschappen gehaald, wc papier was op en wasmiddel en vaatwastabletjes zijn ook altijd wel handig. Daarna zijn we naar Sealife geweest, heel mooi gemaakt. Allemaal gangetjes met de gekste vissen en zelfs een afdeling waar je pinguïns kon bezichtigen. Deze dag hebben we afgesloten met een lekker traditioneel Engels diner, Fisch & Chips. Afgelopen week is het ook zo warm geweest hier, dat heb ik vooral gemerkt toen ik had afgesproken met Bianca. Haar ken ik van Saxion en is nu net aangekomen ook voor haar stage. We zijn er bij Covent Garden uitgestapt. De hele weg naar Leicester Square, Picadilly Circus, heel Regent Street doorgelopen en toen nog eens heel Oxford street doorgelopen. Dat is geen pretje in een bloedheet London, maar je moet er toch wat voor overhebben he.. Daarna nog de Primark binnen geweest, wat een hel! Leek net of iedereen op dezelfde dag dezelfde gedachte had... Daarna gewerkt en toen lekker weer 2 daagjes vrij. Alle was weg gestreken, als ik je zeg dat de hele kleding kast leeg was voordat ik begon, maak ik geen grapje! Nog even naar Valentines Park geweest, een parkje hier ietjes verder op, daar even gelegen en toen weer naar huis. Gisteren heb ik weer boodschappen gehaald. Wat wel een tegenvaller is dat ze gewoon geen pakken vla hebben. Hierna ben ik met dit verhaaltje begonnen en toen ben ik London in geweest. Hier had ik afgesproken om met Bianca en Mirella, Saxion, te gaan eten. Later sloten Sarah en Robert zich ook nog aan voor een drankje. Bij afscheid floepte er dan ook uit: tot morgen. Het leek net of we weer op school zaten... Toch is dit niet waar. We Are In London! Het besef is er nog niet... geen idee of dat ook nog gaat komen ook. Dit is het dan weer!! Waarschijnlijk weer iets te uitbundig geweest... In de bijlage nog een paar foto's van de afgelopen maand. En tot snel dan maar weer! Groetjes:) https://picasaweb.google.com/101913086904916277859/London3